T

he term ‘minimalism’ is a trend from early 19th century and gradually became an important movement in response to the over decorated design of the previous period. Minimalist architecture became popular in the late 1980s in London and New York,[3] where architects and fashion designers worked together in the boutiques to achieve simplicity, using white elements, cold lighting, large space with minimum objects and furniture. Minimalist architecture simplifies living space to reveal the essential quality of buildings and conveys simplicity in attitudes toward life. It is highly inspired from the Japanese traditional design and the concept of Zen philosophy.

 

Influences from Japanese tradition

The idea of simplicity appears in many cultures, especially the Japanese traditional culture of Zen Philosophy. Japanese manipulate the Zen culture into aesthetic and design elements for their buildings.[11] This idea of architecture has influenced Western Society, especially in America since the mid 18th century.

The Japanese aesthetic of Wabi-sabi values the quality of simple and plain objects. 

For example, the sand garden in Ryoanji temple demonstrates the concepts of simplicity and the essentiality from the considered setting of a few stones and a huge empty space.[14] The Japanese aesthetic principle of Ma refers to empty or open space. That removes all the unnecessary internal walls and opensup the space between interior and the exterior. Frank Lloyd Wright was influenced by the design element of Japanese sliding door that allows to bring the exterior to the interior. The emptiness of spatial arrangement is another idea that reduces everything down to the most essential quality.[16] The Japanese aesthetic of Wabi-sabi values the quality of simple and plain objects. It appreciates the absence of unnecessary features to view life in quietness and reveals the most innate character of chosen materials.

 The Japanese minimalist architect, Tadao Ando conveys the Japanese traditional spirit and his own perception of nature in his works. His design concepts are materials, pure geometry and nature. He normally uses concrete or natural wood and basic structural form to achieve austerity and rays of light in space. He also sets up dialogue between the site and nature to create relationship and order with the buildings. Ando’s works and the translation of Japanese aesthetic principles are highly influential on Japanese architecture. For example, the Japanese flora art, also known as Ikebana.

 

Przepraszamy, ale ten wpis nie jest dostępny w języku polskim

wstęp

Zdaję sobie sprawę, że o różnicach pomiędzy interfejsem, a klasą abstrakcyjną pisałem już wielokrotnie (m. in. "klasa, czy już interfejs" oraz "abstrakcja vs interfejs"), jednak nigdy nie pisałem o tych podstawowych. Opierając się na wielu rozmowach rekrutacyjnych, które do tej pory przeprowadziłem, zauważyłem, że te różnice nie są jednak tak powszechnie znane, jak przypuszczałem i może warto byłoby je wymienić oraz wytłumaczyć skąd się biorą. Dlatego też dzisiaj chciałbym nadrobić brak wpisu na ten temat:)Czytaj więcej »

co się odwlecze...

Już od dłuższego czasu przymierzałem się do przeczytania książki Martina Fowlera niestety nieustannie coś mnie od tego odciągała (zazwyczaj brak czasu lub inna literatura:). Na szczęście ostatnio udało mi się po nią sięgnąć, a dzisiaj zakończyłem jej lekturę i muszę przyznać, że... ale o tym za chwilę:)Czytaj więcej »

SOLIDnie, czyli jak?

Skoro podstawy programowania obiektowego mamy już za sobą (dla tych, którzy przegapili - spis treści jest tutaj), to pora zająć się jakimiś poważniejszymi tematami związanymi z OOP :) Na początek chciałbym rozszyfrować akronim SOLID.Co się za nim kryje? Zbiór pięciu podstawowych zasad dotyczących programowania obiektowego:

• Single responsibility principle
• Open/closed principle
• Liskov substitution principle
• Interface segregation principle
• Dependency inversion principle

Czytaj więcej »

Dzisiaj krótko i na temat. Temat idealny na sobotę-niedzielę, gdy mamy wolny czas na pochłanianie nowych książek czy magazynów w postaci PDF-ów (jasne…).

Jeśli chodzi o PHP, to jedynym magazynem do tej pory wartym uwagi był php | architect. Kiedyś swoich sił próbował PHP Solutions, ale po kilku pierwszych numerach nie było tam już nic interesującego – prawdopodobnie za sprawą wydawnictwa Software.

Tym bardziej ucieszyłem się, gdy odkryłem nowy magazyn – Web&PHP Magazine. Skład przypomina trochę robotę chałupniczą, ale najważniejsza jest treść – jak kiedyś w Dragonii. Dlatego dzisiaj polecam Wam numer 9. czasopisma Web&PHP Magazine. W nim między innymi tekst Lorny (tej samej, która była gościem PHPCon 2011) o nowinkach w PHP 5.4 oraz o tym z czym pora się pożegnać. Wartym polecenia jest również artykuł zespołu tworzącego Perconę „A closer look at Percona XtraDB Cluster for MySQL”

Najpierw wieści ze świata PHP. Od czasu oficjalnej publikacji PHP 5.4.0 (1 marca 2012) w końcu społeczność działająca przy rozwijaniu tego języka regularnie publikuje aktualizacje (co 1 miesiąc). Mam nadzieję, że ten stan stanie się dobrym standardem.

Pod koniec listopada została opublikowana kolejna wersja PHP łatająca błędy – 5.4.9. Nowa wersja poprawia około 15 błędów m.in. w PDO, CURL, fileinfo, mbstring, libxml (change log). Oczywiście zalecam update.

A na deser mam dla Was cheat sheet przygotowane przez Bradley’a Holt’a dla PHP 5.4. Nie jest może to najbardziej odkrywcze dzieło, ale się nada. A jeśli ktoś z Was lubi wieszać na ścianie przydatne rzeczy, polecam zbiór cheat sheet z moich delicji, m.in.:

• ściąga z wyrażeń regularnych
• PC – różnej maści sloty, sockety itp.
• krótka ściaga z ObjC