Kanał ATOM
Autor wpisu: matiit, dodany: 01.01.2014 18:21, tagi: php
Świat wolny od miliona require i include
PHP od wersji 5.3.0, a więc już od jakiegoś czasu wspiera przestrzenie nazw, czyli w oryginale namespace. Mówi się, że lepiej późno niż wcale, z tego powodu nie będę się rozwodził nad tym, że od wielu lat PHP było w tyle, zachęcało do budowania aplikacji w brzydkim stylu – trudno, od jakiegoś czasu wszystko idzie w lepszą stronę.
Nie trudno pewnie sobie wam przypomnieć sytuację, w której include był używany w co drugim pliku, nikt nie wiedział co się skąd bierze i tak dalej. Dzisiaj pokażę jak stworzyć małą aplikację w PHP korzystając z dobrodziejstw PSR, namespace, composer. Jak prosto jest używać zewnętrznych bibliotek i jak nie pogubić się we wczytywaniu masy plików w miejscach do tego nieprzeznaczonych.
Wyobraźmy sobie, że piszemy jakiś parser zbierający informacje. Mamy do wyciągnięcia dane z jakiejś strony – parsowanie HTML i zapisanie tego do bazy danych.
Zewnętrzne biblioteki
W celu ułatwienia sobie pracy, postanawiamy skorzystać z zewnętrznej biblioteki tworzenia zapytań HTTP. Wybieramy na przykład Guzzle.
Zacznijmy od zainstalowania composera. Proces instalacji jest banalnie prosty, więc nie ma sensu go opisywać. Daję tylko odnośnik: http://getcomposer.org/doc/00-intro.md#installation-nix
composer.json
Przejdźmy do stworzenia pliku, który będzie opisywał dla composera nasz projekt:
{
"name": "matiit/justForExample",
"description": "Example for blogpost",
"license": "MIT",
"require": {
"guzzle/guzzle": "3.8.*@dev"
}
}
Oraz wykonajmy polecenie composer install w katalogu z naszym projektem (lub php composer.phar install - w zależności od tego jak zaintstalowaliśmy composera).
Dostaniemy fajną strukturę:
. ├── composer.json ├── composer.lock └── vendor ├── autoload.php ├── composer │ ├── autoload_classmap.php │ ├── autoload_namespaces.php │ ├── autoload_real.php │ ├── ClassLoader.php │ └── installed.json ├── guzzle │ └── guzzle │ ├── build.xml I tak dalej wgłąb guzzle/
Mamy więc już zainstalowaną i prawie gotową do użycia bibliotekę guzzle. Proste, tak? Tak.
Teraz potrzebujemy „naszego kodu”. Warto utworzyć folder o nazwie src oraz pozmieniać trochę w composer.json, tak, aby korzystać z dobrodziejstw PSR-0.
