Około tygodnia po starcie oferty firmy 1&1 na polskim rynku - darmowy hosting z PHP przyszła odpowiedź od konkurenta – OVH.

Francuska firma OVH oferuje swoje usługi w Polsce od kilku lat. Ich oferta od początku była konkurencyjna cenowo jak również dość innowacyjna (np. RPS czy Cloud).

Usługa OVH  nosi nazwę Serwer wirtualny Starter. I muszę powiedzieć, że w najważniejszych sprawach bije 1&1:

	1&1	OVH
Darmowa domena	Tak	Tak
Przestrzeń	1 GB (do 10 GB)	20 GB
Transfer miesięczny	3 TB	4 TB
Konta e-mail	100 po 2 GB	100 po 2 GB
Bazy danych	10	10 po 25 MB
Wiele domen	-	-
Aliasy	-	nielimitowane
Subdomeny	-	1000
Okres	24 m-c	24 m-c

Transfer miesięczny w OVH jest większy aż o 1 TB, a powierzchnia dyskowa aż 20x. 1&1 chwali się powierzchnią dyskową 10 GB, ale ludzie pisali że domyślnie jest 1 GB i trzeba specjalnie kontaktować się z BOK.

Na plus dla OVH jest również długa obecność na polskim rynku. Dzięki temu wiemy czego można się spodziewać po obsłudze klienta, dostępności usług etc. Niestety pierwsze dni 1&1 w Polsce były mocno spalone.

W takim wypadku osobom, które potrzebują miejsca w Sieci na wizytówkę firmy lub małe projekty polecam ofertę OVH.

A jeśli darmowe rozwiązanie nie odpowiada, polecam hosting u mnie.

Najprawdopodobniej po przeczytaniu tytułu tego wpisu pierwszą myślą, która przyszła Ci do głowy było „wielowątkowość” i „JavaScript” razem? To musi być jakiś błąd. Pocieszę Cię jednak! To nie jest błąd i w niniejszym wpisie opiszę nową, pojawiającą się dopiero w przeglądarkach technologię – Web Workers. Umożliwia ona tworzenie wielowątkowych aplikacji z wykorzystaniem JavaScript. Aby tworzone [...]

Na firmowym blogu XSolve xlab.pl umieściłem artykuł o uporządkowanym wysyłaniu e-maili w projektach symfony 1.4, wykorzystującym dobrodziejstwa programowania zorientowanego obiektowo. Krótki wstęp: Niemal każdy projekt, z jakim miałem do czynienia, zawierał fragmenty, w których były wysyłane e-maile. Najczęściej czynność ta jest wykonywana w kontrolerze aplikacji (klasa actions), a treścią wiadomości jest wyrenderowany partial. To rozwiązanie [...]

Przeglądając dzisiaj zasoby sieci, natrafiłem na bardzo ciekawy projekt – konsola PHP w przeglądarce. Brzmi nieprawdopodobnie? Ale działa! Cały projekt składa się z jednego formularza, do którego można wprowadzić kod PHP, a następnie go wykonać.

Po co komuś konsola PHP w przeglądarce? Każdy znajdzie inne zastosowanie. Dla mnie będzie to duże ułatwienie podczas testowania niewielkich fragmentów kodu. Zamiast tworzyć skrypt, a następnie odpalać go w wierszu poleceń, uruchomię tą aplikację, a w niej wykonam kod.

Instalacja jest banalnie prosta i sprowadza się do skopiowania zawartości projektu na lokalny serwer. Zainteresowani? Jeśli tak, to odsyłam Was na stronę autora lub na stronę projektu znajdującą się na githubie.

W dzisiejszym wpisie zajmiemy się tematyką kontroli uprawnień w aplikacjach, ale od nieco innej strony. Podczas gdy inne artykuły przedstawiają konkretne techniki realizacji list uprawnień i algorytmy ich sprawdzania, ja zajmę się zagadnieniem bagatelizowanym, a nawet wręcz nieistniejącym w świadomości programistów. Spróbuję przedstawić ideę działania oraz sposób implementacji ogólnego mechanizmu kontroli uprawnień, całkowicie oderwanego od takich konkretnych technik i zdolnego obsłużyć każdą z nich.

Sprawa adnotacji wywołała dość duże poruszenie na liście php.internals. Uformowały się trzy grupy dyskutantów – jedna popierająca adnotacje, druga uważająca, że jest to zupełnie nie potrzebne i komplikuje język i trzecia która stara się znaleźć kompromis. W wyniku dość długiej dyskusji, skrystalizowało się kilka wniosków – po pierwsze adnotacje nie powinny wprowadzać żadnej nowej składni ponad zaznaczenie, że dana część kodu jest adnotacją, czyli coś w rodzaju [kod php] gdzie „[" i "]” oznaczają początek i koniec adnotacji, natomiast jej treść jest poprawnym kodem php. Drugi wniosek jest taki, że grupa nr trzy stwierdziła, że skoro nie można dość do kompromisu w sprawie adnotacji, to może po prostu najlepiej by było wbudować parser phpDoc do mechanizmów refleksji. Trzeci wniosek, jest taki, że pewna część deweloperów nie widzi zastosowania dla adnotacji, co więcej nie wie nawet czym one są i dlatego uważa, że nie należy ich wprowadzać. Z innych ciekawych rzeczy, zauważyłem, że jest grupka deweloperów, którzy mają jakieś doświadczenie z Pythonem i chcieli by zmienić trochę PHP w jego stronę tj. wszystko jest obiektem (klasy, funkcje etc). Wtedy adnotacje mogły by być zastąpione przez Pythonowe dekoratory.

Ogólnie to zauważam dwa albo nawet trzy trendy a właściwie rodzaje ludzi którzy wypowiadają się na liście „internals”. Pierwszy z nich to ludzie, którzy przyszli z środowiska języka C i są raczej dość konserwatywni i nie chcą zbytnio zmieniać formy języka, mają podejście bardziej proceduralne. Drugą grupą są ludzie, którzy mają doświadczenia w Java’ie i C# i próbują przenieść niektóre cechy a nawet całą składnię z tych języków ich podejście to babilońska obiektówka w stylu EJB, czasami nawet dosłownie cytują jakieś dokumenty JSR Java’y. Trzecia grupa, to ludzie pochodzący z języków typu Ruby czy Python oraz języków funkcyjnych. Jest to chyba najmniejsza grupa, ich poglądy uważane są chyba za najbardziej kontrowersyjne wśród pozostałych dwóch grup i raczej niechętnie akceptowane.

Pytaniem na dziś jest więc, po pierwsze, co widzielibyście w przyszłości w PHP – adnotacje, czy wbudowany parser phpDoc, a może żadną z tych rzeczy ? Po drugie, w jakim kierunku powinien ewoluować język – w stronę Python’ową (wszystko jest obiektem, więcej cech języków funkcyjnych) czy może Java/C# ?

Każda osoba, która chociaż raz musiała wycinać średnio skomplikowany layout, stawała przed dylematem "jak zaokrąglić te przeklęte rogi". Są dwie możliwości - obrazkowa oraz stylowa. W przypadku metody obrazkowej wszystkie zaokrąglenia są zapisywane jako grafika, która następnie jest osadzana w nadmiarowych elementach HTML. Podejście to jest przede wszystkim niezawodne. Każda przeglądarka identycznie wyświetli zamieszczone grafiki. Schody zaczynają się w momencie, gdy zachodzi potrzeba przebudowania wyglądu strony. Zmiana promienia, czy nawet czegoś tak błahego jak kolor obramowania, staje się w tym momencie udręką. Do pracy, w najlepszym wypadku, należy zaprząc jakiś program graficzny, w najgorszym - całego grafika ;), przez co prosta zmiana staje się wyzwaniem na dobrych kilka godzin. Drugie podejście polega na skorzystaniu z dobrodziejstw postępu, czyli z CSS. Kilkanaście znaków w pliku ze stylami może zdziałać cuda.

border-radius: 10px;

Niestety taki zapis zadziała tylko w Operze oraz Google Chrome. Nie oszukujmy się. Ilość osób, która zobaczy, że nasza strona posiada zaokrąglone rogi, jest znikoma. Co z resztą przeglądarek? Ich autorzy wprowadzili prefixy (np znany z Firefoxa -moz). Dzięki temu można wprowadzić "krągłości" w pozostałych przeglądarkach.

-webkit-border-radius: 10px;
-moz-border-radius: 10px;
border-radius: 10px;

Niestety powyższe rozwiązanie nadal nie spowoduje, że większość odwiedzających naszą stronę nie zobaczy jej tak, jakbyśmy tego chcieli. Pozostaje problem z przeglądarką Internet Explorer. Dopiero wydana niedawno wersja beta oznaczona numerem 9 radzi sobie z czymś tak banalnym. Nie zmienia to jednak faktu, że większość użytkowników ma pecha i korzysta z IE6, 7 lub 8.

I tutaj dochodzimy wreszcie do meritum dzisiejszego wpisu. Niestety nie ma rozwiązania tylko "stylowego". Musimy skorzystać z pomocy Javascript i VML. Nie martwcie się jednak. Nie będziemy nic pisać, skorzystamy po prostu z gotowej biblioteki. Mowa tutaj o DD_roundies, której autorem jest ta sama osoba, która stworzyła jedyny działający fix na obrazki png w przeglądarce IE6. Jedyne dwie czynności jakie mamy do wykonania, to dołączenie pliku z biblioteką do strony oraz wywołanie metody addRule na obiekcie DD_roundies. Metoda przyjmuje trzy parametry. Pierwszym jest selektor CSS, wskazujący na interesujący nas element (wymagany), drugim wartość zaokrąglenia (wymagana). Ostatnim (opcjonalnym) parametrem jest informacja, czy zaokrąglenie ma zostać wykonane tylko w przeglądarce IE (domyślne ustawienie).

Cały kod wygląda następująco:

<!DOCTYPE html PUBLIC "-//W3C//DTD XHTML 1.0 Strict//EN" "http://www.w3.org/TR/xhtml1/DTD/xhtml1-strict.dtd">
<html xmlns="http://www.w3.org/1999/xhtml">
    <head>
        <title></title>
		<meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=utf-8" />
		<style type="text/css">
		#some-id {
			/* przykładowe wartości */
			width: 200px;
			height: 200px;
			border: 1px solid #cccccc;
			
			
			-webkit-border-radius: 10px;
			-moz-border-radius: 10px;
			border-radius: 10px;
		}
		</style>
		<script type="text/javascript" src="DD_roundies_0.0.2a-min.js"></script>
		<script type="text/javascript">
		window.onload = function() {
			DD_roundies.addRule("#some-id", "10px");
		}
		</script>
	</head>
    <body>
		<div id="some-id"></div>
	</body>
</html>

Jeśli chcecie zobaczyć na żywo jak to wygląda, zapraszam do obejrzenia dema.

Na koniec dodam jedynie, że nie jest to "ultimate solution" i na pewno znajdą się sytuacje, w których znacznie lepiej będzie zastosować obrazki. Niemniej we wszystkich moich ostatnich próbach (wprawdzie nieśmiałych i na niewielką skalę), skrypt ten spisał się na medal.