Po niespełna dwóch latach pora na kontynuację zabawy. Tym razem poziom wyżej i mieszanka: jedno zadanie dotyczące języka kompilowanego, a drugie skryptowego. A przed tym, rozwiązanie poprzedniej zagadki…
W listopadzie 2008 roku zamieściłem prosty quiz dotyczący kodu XHTML, CSS i JavaScript. Rozwiązanie opierało się na poprawieniu czterech błędów:
Kanał ATOM
<![if !IE]>
div#container p {
color: #ccc;
}
<![endif]>
comment nie jest elementem XHTML.
<comment>Nie używasz</comment>
body ponieważ kod JavaScript wykonywany jest przed załadowaniem dokumentu XHTML. W celu rozwiązania problemu można wykorzystać m.in. możliwości frameworków, elementu onload albo zdarzeń DOMContentLoaded lub window.onload.
<script type="text/javascript">
<!--
if ( navigator.appName == "Microsoft Internet Explorer" && navigator.appVersion.indexOf("MSIE 7") > -1 )
{
var p = document.createElement('p');
p.appendChild(document.createTextNode("Wersja silnika IE: " + navigator.appVersion));
document.body.firstChild.appendChild(p);
}
-->
</script>
Najbliżej rozwiązania był więc gruch4. Gratulacje!
A w nowym pakiecie…
Wykonujemy poniższy kod PHP:
$zmienna_poczatkowa = 10; $zmienna_wynikowa = ((~$zmienna_poczatkowa)^(1+8)) << 2; var_dump($zmienna_poczatkowa, $zmienna_wynikowa);
Dlaczego poniższy kod w wyniku zwraca wartość ujemną (int(10) int(-16))? Jak powinna wygląda poprawnie skonstruowana składnia? Jaki będzie wtedy wynik?
Znajdź błędy w poniższym kodzie C/C++. Czego w nim brakuje?
#include <stdio.h>
#include <windows.h>
#define SIZE 200
int main()
{
int *m = malloc(SIZE*sizeof(int)), i;
char small = 'x', large = 'y';
for (i = 0; i < SIZE; ++i) {
if ( !(i % 2) )
printf("%s: %d\n", small, (*(m + i) = i * i));
else
printf("%s: %d\n", large, (*(m + i) = i * i));
}
free(m);
return 0;
}
Życzę wszystkim powodzenia! :]
Od września w Polsce działa znana niemiecka firma 1&1.
Do tej pory swoje oddziały otworzyła m.in. w USA, Wielkiej Brytanii, Francji czy Hiszpanii. Łącznie zarządza 11 mln domen.
Polscy klienci będą obsługiwani przez data center w Karlsruhe (Niemcy). Na początek mamy dostępny tylko jeden produkt, ale za to jaki – 1&1 Pakiet na Dzień Dobry.
Cena: 0 zł
Okres: 2 lata
Promocja na aktywację darmowego pakietu trwa do 30 listopada 2010 roku. Ich strona dopiero raczkuje, mogą pojawić się jakieś błędy niestety.
Mimo wszystko hosting z 3 TB danych miesięcznie i PHP za darmo, i do tego jeszcze domena .pl. Na pewno warto spróbować, a z czasem na pewno 1&1 poszerzy ofertę w Polsce. Pierwsze testy na 1&1 przeprowadził już m.in. Gachowy.
W pewnym momencie naszej kariery, gdy popełnimy już troszkę kodu i zaczniemy tworzyć oprogramowanie w skali większej od stronek-wizytówek często zaczynają się pojawiać problemy z utrzymaniem właściwej jakości oprogramowania. Serwisy jakie tworzymy zaczynają mieć coraz bardziej skomplikowane reguły biznesowe. Zaczynamy stosować więc wzorce projektowe i… i czasami nam to wychodzi a czasami nie. Po pewnym czasie gdy nabierze się doświadczenia, można zapytać się samego siebie, czy tak naprawdę poprawiliśmy jakość swojego kodu. Patrząc na stary kod i nowy kod, większość z nas pewnie odpowie, że jakość się znacznie polepszyła, kod jest ładnie sformatowany, nauczyliśmy się pisać klasy, wprowadziliśmy wzorce, w zasadzie wszystko ok. Natomiast wielokrotnie może być to złudne wrażenie. Ciężko jakość kodu ocenić „na oko”. Dlatego też mądrzy ludzie gdzieś w Ameryce (nie łudźmy się, w Polsce by się nie przebili ;P) wymyślili coś takiego jak metryki kodu.
Metryka jest miarą, dzięki której możemy coś zmierzyć. W tym przypadku metryka kodu będzie pewną miarą kodu, wikipedia podaje kilkanaście rodzajów metryk, jednak w tym artykule chciałbym przedstawić tylko pokrótce te, które można wygenerować za pomocą narzędzia Php Depend. Php Depend jest skryptem php działającym z linii komend, który umożliwia wyliczenie metryk kodu dla plików php.
Po pierwsze, należy go ściągnąć z repozytorium git-a. Na szczęście nie trzeba klonować repozytorium albowiem na git-hub’ie można ściągnąć od razu spakowane paczki. Gdy już rozpakujemy naszego zip’a należy przejść w command line’ie do katalogu z php dependem oraz wydać komendę php pdepend.php --jdepend-chart=ścieżka/chart.svg --summary-xml=ścieżka/metrics.log --overview-pyramid=ścieżka/pyramid.svg ŚĆIEŻKA_DO_ANALIZOWANEGO_KATALOGU. Ta komenda po analizie kodu obecnego w danym katalogu wygeneruje nam trzy pliki:
Wymienione powyżej metryki kodu są metrykami, które można odczytać z obu wykresów i w głównej mierze mają charakter statystyczny / ilościowy, głównie zliczają ilość klas, linii kodu etc. Natomiast najważniejszą rzeczą w mierzeniu oprogramowania jest aspekt jakościowy, postaram się go bardziej zagospodarować w kolejnym artykule 
Tytuł brzmi nieco niedorzecznie, co? Język stworzony do tworzenia stron WWW posłuży nam do manipulowania plikami multimedialnymi. Za sprawą Vladimira Goreja i jego skryptu FFmpeg PHP opublikowanego na phpclasses.org jest to możliwe.
Skrypt korzysta z bibliotek ffmpeg (wersji na Windowsa chyba nie ma). Mając duży plik na serwerze możemy wyciągać z niego takie rzeczy jak czas trwania, liczba klatek na sek., szerokość i wysokość, bitrate i inne. Najistotniejszą dla nas funkcją jest możliwość wyciągnięcia danej klatki z pliku i zapisanie go na dysku w postaci pliku jpg.
Zanim zaczniecie cokolwiek z tym robić proszę o poprawienie linii 635 pliku FFmpegMovie.php na
exec('ffmpeg -ss '.$frameTime.' -i '.escapeshellarg($this->movieFile).' -vframes 1 -sameq '.$frameFilePath.' 2>&1');
Zgłaszałem to autorowi kilka dni temu, ale na razie bez odzewu. Okazuje się, że wywołując ffmpeg z konsoli, kolejność podawanych atrybutów ma kolosalne znaczenie w szybkości działania. Jeżeli wyciągamy klatkę z początku filmu to pal sześć, gorzej jak gdzieś z końca!
Sama obsługa skryptu jest bajecznie prosta: tworzymy sobie obiekt FFmpegMovie i używamy funkcji getFrame().
require_once('./libs/FFmpegMovie.php'); require_once('./libs/FFmpegFrame.php'); $ffMovie = new FFmpegMovie('./jakis-plik.avi'); $frameNum = floor($ffMovie->getFrameCount() / 2); // wyciągamy ze środka pliku $ffMovie->getFrame($frameNum);
Mamy tutaj niestety kilka mankamentów:
toGDImage() i potem zapisać funkcją imagejpeg(),Na pierwszy zarzut nic nie pomożemy — jest to wbudowane ograniczenie w ffmpeg, ale za to na resztę można coś zaradzić — stworzyć klasę SpiechuSmartFrame dziedziczącą po FFmpegFrame.
class SpiechuSmartFrame extends FFmpegFrame { protected $isBlack = null; /** * @return bool */ public function isBlack() { if ($this->isBlack == null) { $frame = new BlackFrameFinder($this->toGDImage()); $this->isBlack = $frame->isBlack(); } return $this->isBlack; } /** * @return string Returns frame time in hh:mm:ss format */ public function getFrameTimeString() { return gmdate("H:i:s",$this->getPts()); } /** * @param string $filename * @param int $quality quality of jpg file (100 best, 0 worst) * @return bool true if saving to file was success */ public function saveToJpg($filename, $quality = 85) { return imagejpeg($this->toGDImage(), $filename, $quality); } }
Funkcja isBlack() może być dla Was zapewne niezrozumiała. Kod klasy BlackFrameFinder jest na tyle długi, że wkleiłem go do Pastebin. Klasa wykrywa czy obrazek jest czarny w ten sposób:
Klasa oczywiście nie jest „przyspawana” do wykrywania wyłącznie czarnych klatek z filmów. Działa na dowolnych obrazach. Jak zwykle możecie robić sobie z nią co chcecie pod warunkiem zostawienia komentarza pochwalnego i kliknięcia na „Lubię to” 
Nie zapomnijcie zmodyfikować oryginalnego pliku FFmpegMovie.php w linii 651 na
Jednym ze wzorców, który pojawia się często w kontekście Domain Driven Design jest wzorzec specyfikacji. Jest to wzorzec, przekształcający reguły biznesowe na logikę Boole’a. Dzięki wzorcowi specyfikacji, możemy w elastyczny sposób sprawdzić, czy dany obiekt spełnia nasze regułu biznesowe. Tłumacząc go na język interfejsów dostajemy coś takiego:
interface ISpecification {
/**
* @return boolean
*/
public function isSatisfiedBy($candidate);
/**
* @return ISpecification
*/
public function andSatisfiedBy(ISpecification $otherSpec);
/**
* @return ISpecification
*/
public function orSatisfiedBy(ISpecifiaction $otherSpec);
public function not();
}
Metoda isSatisfiedBy sprawdza czy dany obiekt spełnia warunki reguły. Metoda not() neguje nam warunek, natomiast metody „andSatisfiedBy” i „orSatisfiedBy” umożliwiają nam łączenie reguł w łańcuchy. Łańcuchy te będą połączone odpowiednimi operatorami logicznymi – „and” albo „or”.
Poniżej zaprezentuje implementacje na przykładzie kawałka wyimaginowanej aplikacji do obsługi poborowych zrealizowanej w metodyce DDD. Nasz model będzie składał się z trzech klas:
/**
* @entity
*/
class CPoborowy {
protected $_pesel;
protected $_imie;
protected $_nazwisko;
protected $_waga;
protected $_wzrost;
protected $_ksiazeczkaWojskowa;
public function __construct($pesel, $imie, $nazwisko, CWaga $waga, CWzrost $wzrost){
$this->_pesel = $pesel;
$this->_imie = $imie;
$this->_nazwisko = $nazwisko;
$this->_waga = $waga;
$this->_wzrost = $wzrost;
}
public function getWzrost(){
return $this->_wzrost;
}
public function getWaga(){
return $this->_waga;
}
public function zrobJaskolke(){
echo 'robie jaskolke';
}
public function odbierzKsiazeczkeWojskowa(CKsiazeczkaWojskowa $kw){
if(empty($this->_ksiazeczkaWojskowa)){
$this->_ksiazeczkaWojskowa = $kw;
return 'Dziękuje uprzejmie';
}
return 'Mam juz ksiazeczke';
}
}
Klasa „poborowy” reprezentuje nam osobę poborowego, który określony jest kilkoma parametrami ważnymi dla członków komisji uzupełnień – imię, nazwisko, wzrost i waga. Posiada konstruktor, dwa getter’y oraz metody „odberzKsiazeczkeWojskowa” oraz „zrobJaskolke”, które są niezbędne dla logiki biznesowej rekrutacji do wojska .
Jak pewnie zauważyliście, w konstruktorze przy parametrach „wzrost” i „waga” mamy typehint’y na CWzrost i CWaga.
/**
* @value
*/
class CWzrost {
protected $_wartosc;
protected $_jednostka;
public function __construct($wartosc, $jednostka){
$jednostka = strtolower($jednostka);
if($wartosc <= 0){
throw new InvalidArgumentException('Wzrost musi byc wiekszy od 0!');
}
if(!in_array($jednostka,array('cm','mm','m'))){
throw new InvalidArgumentException('Dozwolone jednostki to cm, mm i m');
}
$this->_wartosc = $wartosc;
$this->_jednostka = $jednostka;
}
public function __toString(){
return $wartosc.' '.$jednostka;
}
}
/**
* @value
*/
class CWaga {
protected $_wartosc;
protected $_jednostka;
public function __construct($wartosc, $jednostka){
$jednostka = strtolower($jednostka);
if($wartosc <= 0){
throw new InvalidArgumentException('Waga musi byc wiekszy od 0!');
}
if($jednostka != 'kg'){
throw new InvalidArgumentException('Dozwolona jednostka to kilogram');
}
$this->_wartosc = $wartosc;
$this->_jednostka = $jednostka;
}
public function __toString(){
return $wartosc.' '.$jednostka;
}
}
Obie klasy są tzw. ValueObject’s. W odróżnieniu od poborowego, który jest encją i posiada swój unikalny identyfikator w postaci książeczki wojskowej czy pesel-u, wzrost i waga są bytami nieidentyfikowalnymi – można je rozróżnić tylko po wartości, ubranie tych wartości w klasy ma za zadanie:
gdy przyjrzymy się głębiej, widzimy, że w konstruktorach obu klas zawarta jest logika walidacji – zarówno waga jak i wzrost nie mogą być mniejsze od zera, są też sprawdzane jednostki obu wielkości, w końcu nasza komisja poborowa jest w Polsce gdzie mamy jednostki układu SI. Przejdźmy jednak do sedna, czyli wzorca specyfikacji. Załóżmy, że komisja poborowa kwalifikuje do wojska tylko poborowych o wzroście równym 180 cm i wadze 80 kg. Te dwa warunki tworzą naszą specyfikacje, implementacja będzie wyglądać tak:
class CWzrostSpec extends ASpecification {
protected $_wzrost;
public function __construct($wzrost){
$this->_wzrost = $wzrost;
}
public function isSatisfiedBy($candidate){
if($candidate->getWzrost() == $this->_wzrost){
if(isset($this->_and)){
return $this->_and->isSatisfiedBy($candidate);
}
return true;
} elseif(isset($this->_or)) {
return $this->_or->isSatisfiedBy($candidate);
}
return false;
}
}
class CWagaSpec extends ASpecification {
protected $_waga;
public function __construct($waga){
$this->_waga = $waga;
}
public function isSatisfiedBy($candidate){
if($candidate->getWaga() == $this->_waga){
if(isset($this->_and)){
return $this->_and->isSatisfiedBy($candidate);
}
return true;
} elseif(isset($this->_or)) {
return $this->_or->isSatisfiedBy($candidate);
}
return false;
}
}
Przykład użycia:
//okreslamy specyfikacje
$oSpec = new CWzrostSpec(new CWzrost(180,'cm'));
$oSpec->andSatisfiedBy(new CWagaSpec(new CWaga(80,'kg')));
//tworzymy poborowych
$oPoborowy1 = new CPoborowy('123456','Franek', 'Gondala', new CWaga(80,'kg'), new CWzrost(180,'cm'));
$oPoborowy2 = new CPoborowy('789123', 'Max', 'Perreira', new CWaga(72,'kg'), new CWzrost(176,'cm'));
//sprawdzamy czy poborowi spelniaja nasze kryterium
var_dump($oSpec->isSatisfiedBy($oPoborowy1));
var_dump($oSpec->isSatisfiedBy($oPoborowy2));
Dzięki zastosowaniu wzorca specyfikacji, gdy komisja poborowa dostanie nowe wytyczne z Ministerstwa Obrony, będzie można w łatwy sposób zmienić lub dołożyć nowe warunki.
Jak widzimy wzorzec specyfikacji przydaje się przy walidacji obiektów, do walidacji formularzy wystarczyło by jeszcze dodanie metody, która dała by jakąś zwrotną informację o tym, w którym miejscu obiekt nie spełnia specyfikacji. Ponadto wzorca specyfikacji używa się jeszcze w kontekście budowania zapytań do bazy danych a dokładniej do repozytorium. Jak wspomniałem we wcześniejszych artykułach z serii o DDD, repozytorium, jest klasą, która pozwala nam wyszukiwać wcześniej utrwalone obiekty wg pewnych kryteriów. Zamiast więc w klasie repozytorium tworzyć metody typu „findByFirstName”, „findByLastName”, „findBy[a-z0-9_]+” można mieć jedną metodę „find”, która jako argument będzie pobierała obiekt specyfikacji i na jego podstawie tworzyła zapytanie do bazy danych.
Jak zwykle czekam na wszelki feedback .